Banja Luka je grad u zapadnom dijelu Bosne i Hercegovine, smješten na rijeci Vrbas.[2] Po veličini je drugi grad u cijeloj Bosni i Hercegovini, a mnogi ga smatraju jednim od njenih najljepših gradova. Upravno je središte Republike Srpske, te privredni i kulturni centar ovog dijela Bosanske krajine.

U 1. vijeku nove ere Rimljani su osvojili područje Banja Luke, koje je tada bilo naseljeno uglavnom pripadnicima mezejskih Ilira. Ovo područje je u potpunosti bilo u sastavu rimske privincije Ilirikum, a današnji grad Banja Luka bio je smješten na putnom pravcu koji je vodio od Dalmacije do Panonije, odnosno od Salone do današnje Bosanske Gradiške. Današnja tvrđava Kastel u centru grada u to vrijeme koristila se kao rimska vojna utvrda.

Slaveni su naselili Balkan i područje današnje Banje Luke u 6. i 7. vijeku, a u ovo doba, iz kojeg generalno postoji veoma malo pisanih tragova, sagrađeno je nekoliko tvrđava u dolini rijeke Vrbas. Najranije slavensko naselje zvalo se također Vrbas, koje se prvi put spominje 1320. Banja Luku kao naseljeno mjesto pod ovim imenom prvi put pominje 1494. godine hrvatsko-ugarski kralj Vladislav. Samo ime znači "Banova livada", a potječe od riječi "ban" i "luka", (što je značilo područje blizu vode). Ne zna se o kojem se banu i livadi radi.

Bosanski franjevci naselili su područje Banje Luke još u 14. vijeku, te su u naselju Petričevac, nedaleko od centra grada, 1378. izgradili i prvi franjevački samostan u ovom dijelu Bosne.